A znacie już Krwawego Hana-Tamago?

Temat: A znacie już Krwawego Hana-Tamago? Sro Mar 27, 2013 6:48 pm

Imię i Nazwisko:
Tino Väinämöinen

Nazwa kraju:
Finlandia, Republika Finlandii (fiń. Suomi, Suomen Tasavalta; szw. Finland, Republiken Finland)

Wiek:
wygląda na dwudziestolatka, ale naprawdę posiada niemalże 90 lat bądź więcej.

Charakter:

Uczynny chłopiec, zadba nawet o twoje hemoroidy. Pomoże każdej osobie w potrzebie i nie będzie chciał nic w zamian. Stara się być osobą, której inni mogą się zwierzyć oraz jej zaufać. Jest również optymistą, któremu nie brakuje pomysłów. Do głowy wpadają mu te normalne oraz te dziwaczne. Stara się i bardzo dobrze mu to wychodzi. Tino jest uznawany za osobę z bardzo dorosłą psychiką, co jest prawdą. Mimo że dużo przeszedł i było mu najciężej ze wszystkich Skandynawów, to on nadal się uśmiecha i śmieje. Nie chce, aby inni się o niego bali lub martwili, ponieważ nie chce innym wchodzić na głowę.
W duchu jednak martwi się o dużo rzeczy, zaprząta sobie głowę nawet najmniejszymi rzeczami.
Może i z zewnątrz zdaje się być niewinny bezbronny, ale tak naprawdę może być groźny. Na całe szczęście dzieje się tak dopiero wtedy, kiedy ktoś naprawdę go wkurzy. A wkurzyć go trudno, ponieważ nauczył się nie denerwować z byle powodu, więc trzeba się naprawdę napracować, aby wywołać u niego groźny wyraz twarzy... Cóż, ale jeśli już tego dokonałeś, to bez kija nie podchodź. W tej chwili Fin na pewno jest tak wkurzony, że dzieci i zwierzęta uciekają na jego widok. Mimo że je uwielbia i ma z nimi bardzo dobry kontakt. Uwielbia się nimi opiekować, a zwierzęta nie przejawiają niechęci wobec niego.
Skoro mówimy już o charakterze, to warto wspomnieć, że chłopak inaczej myśli, a inaczej się zachowuje. Tak jak już zostało wspomniane, Tino stara się być miły. Jednak w duchu gardzi osobami, których nie lubi. Jeśli się wkurzy, to nawet nieświadomie życzy im bolesnej i długiej śmierci.
Jego gust kulinarny to już zupełnie inna bajka. Słynny jest z upodobania do dziwnych smaków potraw, takich jak Salmiakki - słonej lukrecji o bardzo specyficznym smaku.

Wygląd:

Finka wszyscy znają i kochają. Bez skrępowania można zaliczyć go do jednych z najsłodszych postaci z Hetalii, co oczywiście jest definiowane jego zachowaniem oraz wyglądem.
Buźka jego jest okrągła i nigdy nie znika z niej uroczy uśmiech, którym raczy wszystkich dookoła. Czasami się zdarza, że uśmiech ten jest aż za bardzo wymuszony, jednak jak dotąd nikt na to uwagi nie zwrócił. Uśmiecha się, aby ukryć swoje odczucia, które go dręczą. Niektórzy zamykają się w sobie i do nikogo nie odzywają, a on fałszywie się uśmiecha. Jest posiadaczem dużych oczu w kolorze fioletu, wiecznie otwartych i patrzących na wszystkich z matczyną troską. Brwi i czoło rzadko kiedy marszczą się w gniewie, trzeba się naprawdę napracować, aby uzyskać upragniony efekt. Wielkość gniewu zależy od wyrządzonej mu krzywdy lub od tego, kim jesteś, więc nie rób tego pochopnie.
Jak na mieszkańca północy przystało, ma bardzo jasną cerę. Niemal bez żadnej skazy, lecz nie przeszkadza mu to zbytnio. Nawet jeśli przesiaduje na słońcu, jego skóra ciężko się opala. Skoro już mowa o cerze, to warto wspomnieć o rumieńcach, które często goszczą na jego twarzyczce.
Jego włosy w kolorze blond, lub nawet jaśniejsze, są na tyle krótkie, aby nie zakrywać mu uszu oraz oczu. Nie posiada jednak prostej grzywki, a taką ułożoną na bok.
Tino nie należy do grubych, ale nie jest też za specjalnie chudy. Jest mniej-więcej po środku, ale bardziej zmierzającego ku pulchności. Powiedzmy tak - chłopak nie gruby, ale ważący o dwa lub trzy kilogramy za dużo. Jeśli mielibyśmy opisać mięśnie, to są one znikome. Nie jest również za wysoki, bo mierzy niecałe 170 cm. Na ogół zakłada swój mundur lub zwykłe, codzienne ciuchy, które składają się z białej, schludnie wyprasowanej koszuli, przyjemnej w dotyku, kakaowej kamizelki oraz materiałowych spodni w kolorze mosiądzu. Kolor munduru nie jest zbyt zróżnicowany, ponieważ praktycznie jest tam tylko błękit, z ciemnymi dodatkami. Otóż mundur Tina to błękitne bryczesy oraz tego samego koloru kurtka, wysokie czarne kozaki i biała czapka. Pod szyją przyczepiony ma srebrny krzyż.

Inne:
Relacje:

Szwecja- ten pan go czasami przeraża. Przyzwyczaił się do spędzania z nim czasu, nawet wtedy, kiedy ten się nie odzywa. Próbuje jakoś podtrzymać rozmowy, ale jako odpowiedzi otrzymuje krótkie wyrazy. Szanuje go, jednak denerwuje się, kiedy nazywa go swoją "żoną". Szczerze mówiąc, to gotuje się w środku i próbuje z całych sił się na niego nie rzucić, po czym nie zaszyć mu tych ust.
Tutaj trochę trudno to opisać, bo jeśli bierzemy pod uwagę stosunki kanoniczne, to powinien być do niego ciepło nastawiony, ale jeśli chodzi o historię, to jednak tak pięknie między nimi nie było.

Dania – denerwuje go jego idiotyzm. Jak można zachowywać się tak niepoważnie? Nie lubi przebywać w jego towarzystwie, choć nie pokazuje tego na zewnątrz. Na wszystkie jego głupie uwagi po prostu się uśmiecha, lecz równie dobrze chciałby mu coś za to zrobić.

Norwegia – kolejna osoba, do której nie pała miłością. Jest pewien, że Norweg również za bardzo za nim nie przepada. I wcale go to nie dziwi. Czy można porównać Tino i Lukasa? Może pod pewnymi względami, ale pewne jest to, że Fin nie jest na tyle chamski czy arogancki, że odpycha ludzi już od pierwszego spotkania. Chyba że fałszywość w tym przypadku jest gorsza.

Islandia – jedna z osób, do której nic nie ma. Mimo tego, że jego brat jest taki, jaki jest, ten nie widzi między nimi dużego podobieństwa, z czego się cieszy. Jest miły w stosunku do niego, dopóki ten nie wystrzeli z jakimś głupstwem na poziomie Duńczyka lub wyzwiskiem podobnym do zwyczaju Norwega.

Estonia – dobry przyjaciel Tino. Z nim dogaduje się najlepiej ze wszystkich znajomych. Chciałby spędzać z nim jak najwięcej czasu, ale niestety rzadko kiedy im się to udaje. Zanim spotkają się następny raz, ten już zdąży za nim zatęsknić. Jest również jego głównym partnerem handlowym.

Rosja – gdyby mógł, to by ubił, odciął palce, a następnie go nimi nakarmił. Tak, Fin z pewnością go nienawidzi. Trudno nazwać to żalem, a zwykłą, czystą nienawiścią. Nienawidzi go za wszystko, ale przy tym również się go boi, tak jak każdy inny. Przez to odzywa się do niego z fałszywą uprzejmością, jak i uśmiechem.

Niemcy – z nim nie ma najgorszych stosunków, a nawet może trochę się lubią, ponieważ byli sprzymierzeńcami podczas II Wojny Światowej.

Sealandia i Ladonia - jako że są to zaadaptowane dzieci, stara być dla nich jak prawdziwy ojciec (żeby nie powiedzieć matka).

Reszta świata – Tino do każdej postaci ma inne uczucia, które mogą być dobre, złe lub gorsze. Jednak gdy spotka kogoś po raz pierwszy, jest jak najmilszy, aby przy tym wypaść jak najlepiej. Niestety, Fin szufladkuje osoby już z samego wyglądu, przez co czasami robi się zażenowany, poznając tę osobę bliżej.
Jeśli gdzieś jest jakaś gafa lub czegoś brakuje, albo powinno być inaczej, to czekam na uwagę, żeby poprawić.

Ciekawostki:

> Wraz ze Szwecją opiekują się niewielkim pieskiem o imieniu Hana-Tamago, którego rasa to prawdopodobnie bichon;
> Pierwszym zaoferowanym imieniem dla psa przez Fina był "Krwawy Hana-Tamago";
> Z przyzwyczajenia, odświętnie, raz na jakiś czas, zakłada strój św. Mikołaja;
> Uwielbia Salmiakki (choć w smaku są okropne...);
> Oraz sauny;
> I pozwólcie wspomnieć mi o Muminkach;
> A uwierzycie, jeśli powiem, że był snajperem?
> Nie popiera wymyślonych przez Szwecję kar dla Sealandii (czy zakładanie małemu na głowę kartonu z napisem "Anglia" jest normalne, czy też nie?);
> Finowie są o wiele niżsi od pozostałych Skandynawów (choć nimi nie są, jeśli mówimy o podziale etnicznym);
> Finlandia kojarzy się przede wszystkim z wódką, Mikołajem, reniferami, Muminkami i kierowcami rajdowymi;
> W Finlandii języki urzędowe to fiński i szwedzki;

Karta moja, jednak skopiowana z innego forum.

Admin Liczba postów : 195 Join date : 16/11/2012

Akceptuję.