Skocznia Narciarska

Stanął na schodku i przyglądał się, jak Polak leci. Zadziwiało go to, bo jego góry nie były zbyt wysokie, a jednak radził sobie z tą dziedziną sportu bardzo dobrze. Jak tylko uzyskał wolną przestrzeń skoku, sam siadł na belce, sprawdzając jeszcze raz zapięcia nart. W końcu odepchnął się i skoczył. Jedna narta cały czas mu nie pasowała, mimo to wylądował telemarkiem. Zaraz jednak dokładnie ta mu odjechała wypinając się. Zaklął cichutki i przeniósł nogę na pozostałą nartę, balansując rękoma, w ten sposób dojechał jakoś do linii końcowej, zaliczając skok.
- G'abkacken itta, verdammt itta g'abkacken! - mruknął wesoło, acz nie uśmiechając się szeroko. Opuścił machinalnie ręce i po sekundzie się wywalił, aczkolwiek wynik był zaliczony. Zaczął rozpinać pozostałą nartę i rozglądać się za swoją zgubą.

{jeśli oglądałaś ostatnie skoki, to wiesz, jak to wyglądało, jeden z Austriaków tak właśnie zacnie wylądował. *a 7 tytuł mistrza z rzędu ma i tak xD*}
~G'abkacken itta, verdammt itta g'abkacken - nie spieprzyłem, ,cholera, nie spieprzyłem!

Polska - 6
Austria - 4

Feliks obserwował niesamowity skok Austriaka. Podbiegł do niego trochę zaniepokojony.
- Wszystko dobrze? - podał rękę i pomógł wstać. Rozejrzał się za nartą Roda. Całe szczęście szybko ją zauważył i podał zgubioną nartę Austriakowi.

Choć się wywalił, to w jego oczach błyszczała radość i ogólnie bardzo dobry humor. Skoda mu tylko, że skoczył nieco bliżej. Ale tak czy siak punkty zaliczył.
- Nix, dziękuję za troskę. - odparł spokojnie, po czym podciągnął się na jego ręku i przyjął nartę.
- Vagöltsgott. - odparł bez wahania. Odpiął drugą nartę i złożył je. - Cóż, gratuluję wygranej, mości Panie!

- Dziękuję - uśmiechnął się do Roda. Bardzo cieszył się z wygranej i przy okazji świetnie się bawił w towarzystwie Austriaka. Feliks przez chwilę trochę się zamyślił patrząc w zimowy krajobraz który ich otaczał.
- Fajnie było i generalnie trzeba będzie to jeszcze kiedyś powtórzyć - obdarzył znajomego szerokim uśmiechem.

- Hm, więc za rok znów trzeba będzie się zmówić. - odparł naprawdę spokojnie. Złożył obie narty i ułożył sobie na ramieniu, po czym spojrzał na budynek.
- Zostajesz waść jeszcze, czy idziesz się przebrać...? - zagadnąl, sam by już najchętniej poszedł.

Feliks wyczuł, że znajomy chce już wracać do domu, ale on postanowił jeszcze trochę tu zostać. - Ja jeszcze trochę tu zostanę. Jak chcesz to idź do domu - obdarzył Roda szerokim uśmiechem.
Po paru sekundach pomachał Austriakowi na pożegnanie i poszedł w stronę wyciągu.

Więc Rod sam skłonił mu się i podążył do przebieralni. W swoich już rzeczach i z nartami na ramieniu pokierował się do własnego domu. Zadowolony, wesoły i może lekko kulejący od upadku,a le.. WYLECZY SIĘ! A trening był zacny!