Galeria Handlowa

- Na pewno? - popatrzył na nich z nadzieją... Niby na nich patrzył, ale ich już nie widział... Przez krótką chwilę przypomniał sobie tę okropną chwilę w swoim życiu... Kiedy cierpiał i płakał... Nie chciał tego drugi raz przeżywać... Nagle sobie przypomniał, że przecież jest w galerii w godzinach szczytu i wszyscy gapie gapą się na niego jak siedzi po turecku na środku korytarza!!! Dopiero teraz zauważył, że Litwa wyciągnął do niego rękę. Stanął dzięki niemu i spojrzał na nich ciepło. Lubił ich...

- Mogę Ci napisać to pismo. Wystarczy też, że podrobię Twój podpis, a dobrze wiesz, iż jestem w takich sprawach najlepszy~ -uśmiechnął się z przekąsem Prusak, pokazując białe zęby swojej siostrze. Zaraz potem wywrócił oczyma, śmiejąc się cicho. Mimika jego twarzy zmieniła się jednak diametralnie, gdy siostra ni stąd ni zowąd złapała go za policzek, tarmosząc. No co to ma być? Ciągnąć za policzek kogoś tak zagilbistego? Toż to zniewaga jest! Złapał ją za rękę może trochę za mocno, odsuwając nieco.
- Tak, faktycznie. Jestem bardzo kruchy. Jednak nie kruchszy od Ciebie, skarbie - na jego ustach pojawił się ponownie pewny siebie uśmieszek. - Poza tym, nie jestem chyba przeciwnikiem, możesz pokazać, na co Cię stać, hm?
Wyciągnął rękę i parę razy pacnął ją lekko w głowę, a następnie wymierzył pstryczek w nos.

- Na pewno - Feliks uśmiechnął się pocieszająco do Turka. Kiedy Turcja wstał za pomocą Litwy Polak rozejrzał się po sklepie.
- Może się przejdziemy po sklepach to wtedy totalnie zapomnisz o wszystkich zmartwieniach - spojrzał na Torisa i na Sadika pytająco.
Feliks był strasznie ciekaw czy dzisiaj coś fajnego znajdzie w galerii. Postanowił pochodzić trochę w dobrym towarzystwie po sklepach. Przy okazji liczył na dobrą zabawę.

Uśmiechnął się do Polski i Turcji, i kiwnął głową. Właściwie i tak miał zamiar "powłóczyć" się po galerii, a w dobrym towarzystwie na pewno raźniej. Rozejrzał się wokół gdy nagle jego wzrok przykuł jeden ze sklepów. Oddalił się kawałek od reszty i jak zaczarowany wgapiał się teraz w sklep zoologiczny. Zerkał co chwilę gdzie indziej, to na chomiki, to na prze najróżniejsze rybki. Przykucnął przed szybą, za którą siedziała teraz mała myszka. Uśmiechnął się pod nosem gdy podeszła do okna i wbiła jaskrawe ślepka w oczy Torisa, zupełnie jakby chciała się z nim jakoś porozumieć. Pogładził lekko cienką i gładką ścianę, która dzieliła go teraz od małej myszki, jakby w ten sposób chciał pogłaskać małe stworzonko. Myszka była cała biała, nie licząc pojedynczych kremowych plamek i czarnej cętce na prawym uszku. Zauroczony nią Litwin zapomniał o otaczającym go świecie i o tym, że nie jest sam, po prostu wgapiał się w to małe zwierzątko za szybą, zachwycając się każdym jego ruchem.

W miłym towarzystwie zawsze będzie zabawniej. Turcja uśmiechnął się od ucha do ucha... Kiedy Litwa podszedł do szyby sklepu zoologicznego, mruknął do Polski - A może najpierw tam zaczniemy? - pokazał palcem na sklep ze zwierzętami. Już stąd widział, że zwierzątka są słodkie.... Jednak od razu zmienił zdanie jak zobaczył kota... W tym momencie pomyślał o Grecji i jak kocha te stworzenia i oczywiście jak doskonale szkoli je, by gryzły i rzucały się z pazurami tylko na Turka... Właśnie z tego powodu nie cierpi kotów, bo według Turcji nie powinno się tak wykorzystywać zwierząt.... Jednak co szkodzi mu wejść, nawet jakby był pełny kotów.... Zawsze mógłby popatrzeć z bezpiecznej odległości... Nie słysząc słów Polski sam podszedł do Litwy, przykucnął obok niego i rzekł:
- A może wejdziemy do środka? Stamtąd będziesz miał lepszy widok na to stworzonko

Feliks spojrzał na Torisa który patrzył na jakieś zwierzątko za szybą sklepu zoologicznego. Po chwili usłyszał pytanie Turcji. Chłopak kiwną głową w odpowiedzi na pytanie Turka, że się zgadza na propozycję Sadika. Z resztą Feliks widząc zachwyconego Licię przed sklepem też miał ochotę tam zajrzeć. Podszedł do Lici i spojrzał z zaciekawieniem na małą myszkę za szybą.

Przez ten zachwyt Litwin zapomniał o Bożym świecie i dopiero po chwili został do niego przywrócony. Zerknął na Turcję a potem na Polskę i otworzył usta jak karp, przy okazji czerwieniąc się mocno. Co on poradzi, że ma słabość do tych słodkich małych istotek, chociaż sam w domu nigdy nie miał żadnego. Zawsze to były konie, ewentualnie kucyki , sam nie wiedział czemu aż tak zauroczyła go mała myszka. Skinął tylko głową na pytanie Turka i podniósł się. Normalnie spiekłby większego raka i szybko ruszył w stronę innego sklepu, tłumacząc się, że po prostu się zapatrzył, a teraz to dziwne uczucie go nie opuszczało i nie potrafił odwrócić wzroku od małego stworzonka. Faktycznie, w sklepie widoczność była o wiele lepsza i na twarzy Torisa pojawił się szerszy uśmiech. Gapił się tak jeszcze chwilę po czym westchnął i lekko uśmiechnął się do dwójki towarzyszy.
- Przepraszam za zwłokę.... możemy już iść - Rzucił jeszcze tęskne spojrzenie małej myszce i wyszedł ze sklepu.

- Hej!!! - krzyknął Turcja i szybko złapał za ramię Litwę - Ja się pytałem czy nie wejdziemy do sklepu.... A nie czy możesz odejść od tej szyby.... Przecież widzę, że ci się ta mała myszka bardzo podoba, więc czemu nie chcesz jest kupić? - rzekł wszystko co chciał wiedzieć... Nagle zdał sobie sprawę co powiedział i już chciał się w czoło walnąć. Tak już ma, że czasami powie coś a dopiero potem domyśli się co powiedział... Spojrzał pytająco na Litwina i rzekł:
- Wiesz.... Ja tam sam widzę, że w tym sklepie są ładne zwierzęta, więc sam chciałbym trochę pochodzić po tym sklepie....

Polak patrząc na małą myszkę rzucił okiem na znajdujące się obok świnki morskie. Przez chwilę zaczął się im przyglądać. Po chwili usłyszał propozycje Torisa. Słowa Litwina Feliksa trochę zdziwiły bo liczył, że wejdą do sklepu z zwierzętami.
- Ja też chętnie bym wszedł do sklepu - uśmiechnął się zachęcająco do Lici.

- No to postanowione... Nie wywiniesz się - wziął Litwę za ramię i przeciągnął do sklepu. Kiedy już wszyscy weszli, Turcja puścił Litwina i zaczął przeszukiwać sklep. Patrzył na słodkie króliczki, chomiczki, świnki morskie, pieski, kotki... Nagle zobaczył brązowego, małego kotka. Miał on znaczek na plecach i był bardzo puszysty. Patrzył na Turka zielonymi oczami. Gdy ktoś przechodził obok to kotek od razu chował głowę... Patrzył tylko na Turcję....Turcja patrzył się na kotka i nie mógł się od niego oderwać.... Czuł, że ten kotek jest inny niż wszystkie...

(Słodki jest ten NekoTurcja - co mam poradzić ^^)

Zadrżał, gdy Turek złapał go za ramię. Serce natychmiastowo podeszło mu do gardła i szybko odkręcił głowę. Westchnął cicho, widząc, że to tylko Sadik. Pomasował się po policzku, zdecydowanie za dużo myślał o przeszłości. Odwzajemnił nieśmiało uśmiech Polski, przez chwilę naprawdę czuł, że z tego wrażenia zemdleje. Wszedł do sklepu ( z pomocą Turcji) i rozejrzał się. Sklep nie był jakiś duży, a jednak mieścił w sobie najróżniejsze i dosyć spore ilości zwierząt, od rybek po ptaki. Już mniej blady ponownie spojrzał na myszkę i pogładził opuszkami palców szybę która ich dzieliła. Zmarszczył lekko brwi, nawet nie zorientował się, kiedy tak szybko pogorszył mu się humor...

Z chęcią wszedł do sklepu i od razu skierował się do klatek z zwierzętami. Najbardziej spodobały mu się papużki faliste. Szczególnie niebieska przypadła Feliksowi do gustu. Chwilę popatrzył na kolorowe rybki, które przypływały do palca przysuniętego do szyby. Później zaczął się przyglądać malutkim króliczkom i świnkom morskim. Spojrzał na obok stojącego Licię.
- I jak kupisz sobie myszkę?

Zerknął na Polskę i zastanowił się. Bardzo chciałby mieć takie zwierzątko, jednak nie był pewien czy byłby w stanie opiekować się nim, zwłaszcza, że potrzebuje opieki. Litwa na co dzień był dosyć zapracowany, jednak większością papierkowej pracy zajmował się w domu. Zerkał to na Polaka to na myszkę, która przylgnęła łapkami to szyby i gapiła się na niego swoimi wypukłymi oczkami. Zerknął na Polskę maślanym wzrokiem.
- M-Myślisz, że mógłbym ?

- Według mnie tak - rzekł Turcja nie odwracając głowy od słodkiego kotka.... Właśnie bawił się z nim swoim palcem. Kotek zaś nie gryzł go w palec, jak go złapał. Był taki słodki ten kotek, że Turcja sam zobaczył ile kosztuje. No cena w miarę. Otworzył portfel, by zobaczyć ile ma pieniędzy i się załamał. Brakowało mu tylko złotówki..... Oparł głowę na klatce pupilka i zaczął płakać... Brązowy kotek zaś podszedł do niego i polizał mu dłoń. Sadik pogłaskał kotka, ale tak bardzo chciał go mieć, a tu mu kasy nie starczy....

Zerknął na Turcję, właściwie miło by było mieć jakieś zwierzątko, zawsze raźniej zwłaszcza, że Litwin mieszka sam. Spojrzał jeszcze raz na myszkę, nie dość, że była urocza, to jeszcze bardzo mądra. Reagowała na każdy jego ruch, a kiedy tylko podszedł do Turka, zapiszczała i przykleiła się do szyby. Zerknął na kotka i uśmiechnął się. Wszak nie przepadał za kotami, kiedy tylko gdzieś wybywały martwił się jak głupi, dlatego też zrezygnował z opieki nad tymi mruczącymi futrzakami. Po za tym zawsze był przez nie cały podrapany, może po prostu za nim nie przepadały? Ale ten kociak widocznie zdążył się już przywiązać do Sadika. Taurys zdziwił się lekko gdy Turcja zaczął płakać, nie wiedział w końcu o co mu chodzi. Zrozumiał, kiedy zobaczył portfel w jego ręku. Uśmiechnął się lekko i ponownie zerknął na myszkę. Przygotował się na spore zakupy, jednak nagle zmienił plany i podszedł do kasy. Uprzejmie i z uśmiechem rozmawiał z panią, co chwilę zerkając na kotka i myszkę. Owa sprzedawczyni patrzyła na niego, również ciepło się uśmiechając, jednak widać było, że zdziwił ją wybór dokonany przez Litwina. Ale klient to klient. Westchnął cicho kiedy odszedł od kasy, zdecydowanie wolał mówić w swoim rodowitym języku. Uśmiechnął się lekko do Turcji i klepnął go przyjacielsko w ramię.
- Mam nadzieję, że będzie mu u ciebie dobrze - Zerknął na Polskę i mimowolnie się zaśmiał. Ledwo co obeszli pierwszy sklep a już dokonali podwójnego zakupu.

Turcja przestał płakać i spojrzał zdziwiony na Litwę. Przed chwilką Toris podszedł do kasy i coś mówił do sprzedawczyni, ale Sadik nie usłyszał co.... Kiedy jednak Toris do niego powiedział od razu wszystko (chyba) zrozumiał... Uśmiechnął się do kotka, kiedy nagle coś zrozumiał
- A myszka? - wtedy Turcja spojrzał na białą myszkę.... Głupio by się Sadik czuł, gdyby Litwa kupił, by mu kotka a sam nie kupił tej myszki....

Polska bardzo ucieszył się, że Licia kupił sobie nowego pupila. Najbardziej ucieszył go fakt, że jego przyjaciel jest szczęśliwy i Turjca też z kota. Uśmiechnął się radośnie do Litwina. Doskonale wiedział, że myszka będzie miała u niego bardzo dobrą opiekę. Nie zdziwił się jak Toris długo zastanawiał się nad kupnem zwierzątka bo przecież opieka nad kimś to duża odpowiedzialność. Feliksowi spodobała się bardzo papużka, ale postanowił trochę zaczekać z kupnem nowego zwierzaka. Z resztą w stajni ma sporo koni i kucyków.
- I jak nazwiecie swoje zwierzęta? - popatrzył na nich z ciekawością. Polak był strasznie ciekaw jakie imię dostanie kot i myszka.

Spojrzał na Turka lekko zdziwiony.
- Myszka chwilkę tu na mnie poczeka, wolałbym żeby tutaj spokojnie posiedziała, niż żeby źle się czuła noszona po całej galerii - Uraczył go jednym ze swoich uprzejmych uśmiechów i zerknął na myszkę. Cieszył się, że mógł mieć jakieś domowe zwierzątko, po za nimi trzymał tylko konie, którymi opiekował się jak najlepiej umiał. Kochał je od zawsze, choć mocno przeżywał ich śmierć, jednak z czasem zaczął się opanowywać, w końcu nic nie poradzi, że one żyją tak krótko, a jego życie ciągnie się wiekami. Podniósł wzrok na Polskę i zastanowił się.
- Nie myślałem jeszcze nad imieniem... zwłaszcza nad imieniem dla chłopca - Zerknął na zwierzątko Turcji i uśmiechnął się szerzej - Pomyśl nad jakimś ładnym imieniem dla niej - Zaakcentował ostatnie słowo i przeniósł zaciekawiony wzrok na Turcję.

- To ona.... - Turcja bardzo mocno zaakcentował ostatnią sylabę.... Popatrzył na małą kicie i pogłaskał ją.... Co jak co, ale wybrał dla kotka imię, ale męskie... Teraz zaczął się zastanawiać jak ją nazwać...
- Dajcie mi chwilkę....Muszę pomyśleć jak ją tu tą małą nazwać... I masz rację Litwo. Też wolę zostawić tu tą malutką tutaj niż, żeby chodziła mi po galerii... - Turcja rzekł do nich nie odwracając głowy od słodkiego zwierzaczka...
- Przyjdę tu po ciebie i wtedy razem wymyślimy ci imię... Dobrze? - Sadik szepnął do ucha kotki, a ta go polizała w odpowiedzi...

Polak zaczął przyglądać się zwierzątkom. Trochę szkoda, że nie wymyślili żadnych imion. Chłopak naprawdę liczył na to, że już mają jakieś ciekawe pomysły. Z drugiej strony nadanie imienia komuś to jednak jest poważny problem tym bardziej, że imion dla zwierząt jest strasznie dużo. Kiedyś Feliks przeglądał z ciekawości pewną stronę internetową z imionami.
- No to chodźmy dalej. Wiecie co na drugim piętrze znajduje się księgarnia z dużym wyborem ciekawych książek - uśmiechnął się i wyszedł z sklepu. Skierował się w stronę ruchomych schodów. Dobrze pamiętał, że na drugim piętrze jest wiele sklepów z ubraniami i duży sklep z książkami.

Myśl żeby ruszyć do biblioteki ucieszyła Litwina, ponieważ zamierzał sobie coś kupić. Wszystkie książki które miał w domu niejednokrotnie przeczytał i zaczęło się to robić nudne. Posłał zwierzakom, a na końcu Turcji lekki uśmiech.
- No to idziemy - Wyszedł ze sklepu i ruszył szybko za Polską. Jeszcze nie dawno bał się postawić nogę na tych maszynach, jednak tak jak to było w przypadku windy, jest bardzo i to bardzo pomocne, zwłaszcza jak jesteś na tego typu zakupach.

Turcja zobaczył jak Litwa z Polską wychodzą ze sklepu i kierują się w stronę biblioteki. Już chciał iść, kiedy nagle wpadł mu pomysł jak nazwać kotkę... Podbiegł do niej i rzekł:
- Będziesz miała na imię Sara! To znaczy księżniczka! - uśmiechnął się do kotki a ona chyba się uśmiechnęła - Dobra, teraz pójdę do nich, a potem po ciebie wrócę - pogłaskał kotkę i pobiegł za Polską i Litwą. Sara zaś schowała się w cieniu klatki, by nikt jej nie widział...

Wszedł na ruchome schody. Feliks bardzo uwielbiał tą maszynę, bo można trochę się powygłupiać jak nie ma za dużo ludzi. Mimo, że schody nie były zbytnio zatłoczone chłopak nie miał na razie ochoty na zabawę na schodach.
Na drugim piętrze rozejrzał się trochę i szybko przypomniał sobie drogę do sklepu z książkami. Uradowany wszedł do sklepu i skierował się do półek z książkami historycznymi.

Podążał ciągle za Polakiem, dopiero kiedy weszli do środka, zatrzymał się i rozejrzał. Westchnął uradowany i wciągnął zapach nowych książek, po czym radośnie zaczął przemierzać królestwo wiedzy. Przejechał dłonią po kilku okładkach jakby badając ich jakość, kilka nawet wziął w rękę i przeczytał po kilka stron. Litwin od zawsze potrafił zauważyć wśród książek jakiś ciekawy egzemplarz, choćby po samym tytule, co było dla niego dużym plusem. W końcu jednak z zaciekawieniem ruszył w stronę Feliksa, nie spodziewał się po nim, że ruszy akurat w tę stronę. Stanął obok niego i wziął jedną z ksiąg w rękę, i zaczął kartkować stronice, a wokół rozniósł się dziwny zapach zwietrzałego i starego papieru. Zdziwiony zaczął przeglądać ją, widocznie była bardzo stara a w dodatku napisana łaciną. Jeszcze nigdy nie natrafił na tego typu książkę, toż to był antyk! Taurys zapomniawszy o bożym świecie zagłębił się w lekturę, wyglądając teraz jak posąg z karpiem na ustach , który poruszał się tylko wtedy, kiedy skończył czytać daną stronę.

Feliks przeglądał z zaciekawieniem tytuły książek. Parę wziął do ręki i przeczytał z tyłu okładki o czym dokładnie są. Jedna Polaka bardzo zainteresowała i postanowił ją sobie kupić.
Nagle zauważył stojącego obok Torisa trzymającego w ręku jakąś wyjątkowo ciekawą książkę. Podszedł do przyjaciela spoglądając na strony na której była otwarta. Polakowi książka wydała się bardzo stara. Zdziwił się bardzo, że ta książka znajduje się w księgarni i na dodatek jest w bardzo dobrym stanie.
- Nigdy nie widziałem takiej książki.